Jak sobie radzić z zawiłościami w rozliczaniu kosztów finansowania

Finansowanie w formie pożyczki lub kredytu to najbardziej popularna forma pozyskiwania środków na zrealizowanie inwestycji czy też prowadzenie bieżącej działalności gospodarczej. Wiążą się z tym jednak różne komplikacje.

W miarę upływu lat, przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych coraz bardziej restrykcyjnie podchodzą do tego typu działań wprowadzając ograniczenia podatkowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z obsługą finansowania.

Omawiamy najważniejsze kwestie w CIT, jakie powinien wziąć pod uwagę przedsiębiorca i jego służby księgowe w kwalifikacji podatkowej kosztów finansowania dłużnego.

Ważny jest cel

Możliwość zaliczenia kosztów finansowania dłużnego do kosztów uzyskania przychodów) zależy od celu, na jaki finansowanie zostało przeznaczone. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, aby zaliczyć wydatek do kosztów podatkowych, podatnik musi wykazać jego związek z uzyskaniem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła. Zasada ta dotyczy wszystkich kosztów związanych z obsługą zaciągniętego finansowania, a więc przede wszystkim odsetek, różnic kursowych, a także wszelkich prowizji i opłat administracyjnych pobieranych przez pożyczkodawcę lub kredytodawcę.

Nie będą zatem stanowiły kosztu podatkowego na przykład zapłacone odsetki od kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy lub sfinansowanie wypłaty wynagrodzenia za umorzenie udziałów. Zgodnie z przeważającą linią orzeczeń sądów administracyjnych, takie finansowanie nie ma związku z...